De eerste paar dagen op Bali in Ubud

Daar zit ik dan alleen, met mijn grote mond, op Schiphol. Gelukkig mooi op tijd aangekomen, bagage inmiddels gedropt en nog even na de douane een biertje drinkend in de hoop straks in ieder geval nog een paar uurtjes te kunnen slapen tijdens mijn vlucht. Het gaat gewoon gebeuren, ik ga alleen op reis, hoewel natuurlijk ook vakantie, het wordt vooral een reis, niet alleen naar het mooie Bali, maar vooral op reis naar mezelf.... Arjan met een backpack, terwijl ik me niet eens kan herinneren dat ik überhaupt ooit met een rugzak heb gelopen, los van het rugzakje die iedereen heeft....

Anderhalve week geleden besluit genomen dat ik zelf iets moest gaan doen aan mijn onrust, hierna de nodige dingen geregeld qua werk en huis, vrijdag de vlucht en vanmorgen mijn eerste hotel geboekt...

Het wordt Ubud om mee te beginnen...

Voor de rest nog geen planning gemaakt, wel wat ideeën opgedaan, nu alleen nog wel een beetje logische route zien te bepalen maar dat kan mooi tijdens de lange vlucht....

Maar eens volledig buiten mijn comfortzone gaan, geen idee hebben wat me te wachten staat maar dat voelt ook weer goed en spannend (meestal dan, want soms ook alleen maar spannend).Het enthousiasme van de mensen om me heen heb ik nu nog niet altijd maar hoop ik zeker naderhand ook te hebben... Gaat goed komen, dat voel ik!!!

Ik neem nog maar een biertje en rook nog een sigaret (daar zou ik ook maar weer mee moeten stoppen) alvorens richting gate te gaan. Mooi op tijd om niet weer eens mijn vlucht te missen, zou niet de 1e keer zijn tenslotte...

Het eerste gedeelte van de vlucht gaat mooi voorspoedig, mijn verzoek om extra beenruimte is in ieder geval gehonoreerd, ik heb wel 4 meter

Na een vlucht van circa 6 uur land ik op Doha quatar en heb gelukkig wel een paar uurtjes de ogen dicht kunnen doen. Na een overstap en 2 uurtjes wachten volgt nog een vlucht van 10 uur naar Denpassar Bali.

In plaats van een beetje extra voorbereiding te doen tijdens deze vlucht kom ik naast een andere backpacker te zitten, een meisje uit Griekenland. Leuk om met een volledig onbekende te zitten en dan toch allerlei gesprekken te voeren, dit zal de komende maand vast vaker gebeuren. Hoewel het gezelschap goed was viel deze vlucht me behoorlijk tegen qua tijd, laat staan dat ik nog iets van een route/planning voor mezelf heb kunnen maken.

Snachts arriveer ik dan eindelijk op Bali, ik sta voor de douane en.... kut, mijn telefoon, waar is mijn telefoon? Terug naar het vliegtuig waar ze hem gelukkig hebben gevonden.... pffff dat was een klote start geweest want de telefoon heb ik tenslotte nodig voor mijn planning en het boeken van mijn overnachtingen...

De shuttle taxi staat in ieder geval klaar op het vliegveld met mijn naam op een bordje. Mijn mede passagier had e.e.a. minder goed geregeld en ik heb aangeboden haar eerst even bij haar hotel af te zetten. Het was maar 5 kilometer omrijden, nog niet beseffend dat 5 kilometer op Bali gelijk staat aan anderhalf uur.... ach ja in ieder geval een goede daad gedaan.

Midden in de nacht kom ik aan in het hotel, de eerste indruk is in ieder geval goed, alles mooi schoon en een ruime kamer. Ik stuur eerst nog even wat berichtjes naar Nederland en ga slapen, het is hier inmiddels 3 uur snachts tenslotte.....

Smorgens ben ik uiteraard te laat wakker voor het ontbijt, gelukkig belt iemand van de receptie me wakker om te vragen wat ik wil eten, waarna ik het lekker op mijn eigen terras geserveerd krijg.... Dit belooft in ieder geval veel goeds voor de rest van mijn verblijf.

Na het ontbijt gelijk maar en scooter geregeld, lekker een beetje rondtoeren, overal toeteren en wennen aan het klimaat. Het valt me alleszins mee, zowel het klimaat als het links rijden. De voorrangsregels weet ik alleen nog niet precies maar het is gewoon hetzelfde als in Nederland, IK heb gewoon overal voorrang

Benzine tanken doe je hier niet bij de pomp, hier staan ze langs de weg met literflessen en bewegwijzering kennen ze al helemaal niet. Ik zie dan ook veel dingen keer op keer opnieuw terwijl ik geen idee heb waar ik ben, het maakt ook niet uit want ik heb voor de verandering eens geen bestemming, kan dan ook optimaal genieten van "de reis"

Toch wel heel fijn om eindelijk weer op een scooter te rijden (125 cc dus gaat mooi rapido).

Met behulp van de handige app maps.me op zoek naar een waterval maar helaas niet kunnen vinden, maar gelukkig heb ik nog tijd zat hier.... Ik kom nog wel langs een markt, leuk al die gekleurde parasols.... Maar eens ff kijken en rondlopen.....

Savonds nog even een burgertje eten en dan mooi op tijd slapen...

Helaas heb ik een beetje een beetje klote nacht, maar een paar uur geslapen en ben vanaf 4 uur al wakker (een soort van omgekeerde jetlag zeg maar ). Dan de tijd maar nuttig besteden en smorgens voor zonsondergang op de scooter vertrekken, qua temperatuur hoef je dat hier niet te laten....

Op advies van de security naar de rijstvelden gereden waar een mooi uitzicht zou zijn.... Nou hij heeft niet overdreven hoor, ik was er met zonsopkomst om ca. 6.30 uur (dus ruim voor alle toeristen) en inderdaad SUPER!!! Als je dan ook nog eens zo'n 2.5 uur samen met een local die daar al is, midden in de jungle door de rijstvelden gaat voelt dat wel bijzonder. Mijn klote nacht is in ieder geval weer vergeten en ik ben weer een hele ervaring rijker, wat zijn de mensen hier lief en behulpzaam

Aangezien we de smaak te pakken hebben gaan we ook nog maar even samen naar een tempel (Pura Tira Empul) en spoel ik mij af met het heilige water wat gewoon uit de grond komt, bizar.....

Wel vreemd dat er zoveel mensen met een soort hakenkruis lopen, maar dat schijnt ook 1 of ander hindoestaans symbool te zijn (ik ga de betekenis nog maar eens opzoeken).

Na dit bezoek rijden we samen terug een vertelt hij mij vol trots over zijn haan die een echte vechter is. Zoals ik het begrijp moet dat diertje altijd vechten bij ceremonies waarbij de verliezer gedood wordt (de haan welteverstaan ) en ceremonies hebben ze hier wil genoeg heb ik wel gehoord... Hij laat me nóg wat houtsnijwerk zien in de hoop mij iets te kunnen slijten maar tevergeefs.... Uiteraard geef ik hem nog iets on te bedanken en dan is het de hoogste tijd om afscheid te nemen en de hele familie vaarwel te zeggen (dat hoort er natuurlijk bij hier)....

Ach, ik zit nog in mijn Nederlandse "modus", de dag is nog niet voorbij, ik ga nog naar ff naar het secret monkey forest.... Bijzonder hoor al die loslopende apen, ze gaan op je zitten en stelen als het kan je drinken ook nog eens.... Gelukkig heb ik geen zonnebril op mijn hoofd want was die anders waarschijnlijk ook kwijt geweest

Savonds maar eens lekker spicy Indonesisch gaan eten, helemaal top! Gelukkig ben ik daar de laatste jaren al wel aan gewend geraakt en kan zeggen: Dat verveelt nooit...

Op tijd naar bed, ga ik hier langer blijven of ga ik iets anders doen? We kijken morgen wel hoor mijn pet staat (of hoedje in mijn geval )

Weer wakker, nog steeds geen planning gemaakt, maar voor mezelf besloten dat ik eerst maar eens ga verhuizen richting een strand ergens, om van daar uit eerst een beetje rust te gaan creëren en hiermee bezig te gaan. Ik kan altijd nog terug naar Ubud tenslotte.

Ik laat een taxi komen en vertrek naar Sanur waar ik nu ben..... ik verblijf in een homestay (uiteraard wel met eigen slaap- en badkamer want zie me nog niet direct een slaapkamer delen en een beetje luxe kan geen kwaad ).

Eind van de dag hier aangekomen en maar weer een scooter gehuurd (dat bevalt me in ieder geval wel goed) en richting strand gegaan, lekker hapje gegeten en nog even wat gedronken, dit is wel anders hoor dan Ubud, maar wel leuk voor even....

Ik weet nog niet hoelang ik hier ga blijven, zal niet extreem lang zijn en denk dat ik hierna maar iets naar het noorden ga richting Amet en van daaruit richting de Gili eilanden..... Ach ik ben nogal wispelturig, gelukkig ben ik daar niemand mee tot last behalve mezelf.

Wat me tot nu toe wel enorm opvalt is de vriendelijkheid van de mensen hier, als je op het strand bent komt er zomaar een wildvreemde naast je zitten om te praten, een taxichauffeur die niets extra rekent voor anderhalf uur extra en laat staan iemand die zomaar een paar uur met je mee gaat lopen door de rijstvelden....

En de mentaliteit hè, iedereen toetert hier weliswaar, maar niet omdat ze zich irriteren, nee, om je te waarschuwen van "pas op". En er is er geen 1 die de spiegels goed heeft staan, ze kijken letterlijk en figuurlijk niet achterom.

Dat is er in ieder geval eentje voor mij, leef bij de dag en kijk voor je in plaats van achter je....

Wij westerlingen denken altijd wel dat wij hulp moeten bieden aan zgn achterstandsgebieden maar denk dat het andersom ook geen kwaad zou kunnen..... Hoewel het hier op Bali eigenlijk veel hectischer en rommeliger is dan in Nederland zie ik geen enkele irritatie bij de mensen, in tegenstelling tot bij ons waar mensen zich al aan de kleinste dingen irtiteren..... Wat is iedereen bij ons toch gestresst.....

En ja, dat geldt soms ook voor mij.....

Carpe diem!